نشر نیستان پیچیدگی های انسان امروز در داستان هایی متنوع
به گزارش بلاگ پو، به گزارش خبرنگاران به نقل از جامعه خبری تحلیلی الف؛ کتاب آن قدر خوب که نمی تواند واقعی باشد متشکل از داستان های برگزیده جایزه اُ. هنری در سال 2017 است که تنوع ژانری بیشتری نسبت به سایر کتابها مجموعه های جایزه اُ. هنری دارد و از گونه رئالیسم اجتماعی تا گوتیک را می توان در آن سراغ گرفت. گاه قصه با رویکردی کاملا کلاسیک روایت می گردد و گاه با فرمی مدرن پیش می رود. همین طور فضاهای داستانی نیز از شهری شلوغ و توسعه یافته تا مکان های سورئال را در بر می گیرند؛ داستان هایی که از تنوع و پیچیدگیِ مسئله های انسان امروزی با دنیا پیرامونش حکایت می نمایند. مجموعه ای که می تواند آلبومی پر از تصاویر بدیع از زندگی و زمانه انسان امروزی پیش روی مخاطب قرار دهد.
داستان اول کتاب که عنوان مجموعه نیز از آن گرفته شده، به نویسنده آمریکایی میشل هانیون اختصاص دارد. هانیون که عمدتاً رمان نویس است، در این داستان کوتاه همانند اغلب آثارش به قصه های بلوغ و معضلات مختص جوانان پرداخته است. گیل، قهرمان داستان، دختر هجده ساله ای است که با اعتیاد دست و پنجه نرم می نماید. پرستار خانواده او که خود سابقه اعتیاد داشته و اکنون سال هاست که ترک نموده، او را به انجمن های ترک اعتیاد می برد. آنها در طول راه از مصائب مشترک خود به عنوان معتاد می گویند. تن فروشی، یاری به قاچاق مواد، گدایی و کارتن خوابی، تجارب تلخی است که هر دو از سر گذرانده اند و هر گوشه شهر برایشان یادآور بخشی از خاطرات دردناک است. پرستار کوشش می نماید گیل را متوجه مشکلاتی کند که پدر و مادرش به خاطر اعتیاد او تحمل می نمایند. گیل به نوعی حلقه اتصال پدر و مادرش است و بدون او، آنها هیچ لحظه مشترکی را نمی توانند با هم تصور نمایند. اما گیل آن قدر هوشیار نیست که بداند فقدان اش با خانواده چه خواهد نمود. ناپدید شدنِ او البته گردونه اتفاقات را به نقطه ای غیرقابل انتظار سوق می دهد و این نشان از پیوستگی هایی پنهانی میان انسان ها دارد که تنها در شرایط بحرانی متوجه آن می شوند.
داستان شاخص دیگر این کتاب به آلن روسی تعلق دارد. داستان مرد بودایی از رنج های یک راهب سریلانکایی حکایت می نماید که درگیر یک بیماری ناشناخته می گردد، اما همچنان می خواهد مسئولیت هایی را که به عنوان راهب در آیین بودایی دارد، انجام دهد. او هنوز مراقبه می نماید و با وجود بیماری ای که ناتوانش نموده، مناسک و تمرین هایش را مو به مو اجرا می نماید. روسی کوشش می نماید با زبانی طنز دغدغه های مردی را که بیماری باعث شده به گذشته اش برگردد و سراغ زادگاه اش را بگیرد، بیان کند. گذشته ای که با آنچه اکنون بر او می گذرد تناقض های جدی دارد و مرد می خواهد در این میان به تعادلی میان زندگی پیش رو و ناملایماتی که از سرگذرانده برسد.
داستان باغ شناور نوشته ماری چِیپِل، فضایی گروتسک دارد و یادآور داستان لاتاری شرلی جکسون است. در این داستان، کامیونی نظامی که عنوان تاکسی روی آن چسبانده شده، تنها زنان را سوار می نماید تا نگهبان مجسمه ای باشند که نماد پدر آب است. اما پرداختن به موضوع ِ فقدان در پسِ این اتفاق که دقیقاً بعد از یک جشن محلی رخ می دهد و تماشاچیان را به حیرت وامی دارد، معادلات مرتبط با نقش زنان و مردان را در جوامع انسانی پیچیده تر می نماید.
جوزف اونیل با داستان مسافر قابل اعتماد در این مجموعه حضور دارد. قصه حول محور زندگی پس از بازنشسته گی زوجی نیویورکی می گذرد. آنها به کانادا مهاجرت می نمایند و برای آینده برنامه ای پرهیجان در نظر می گیرند. آنها شوق تجاربی در عرصه جاسوسی، سفرهای ماجراجویانه، کوچ نشینی و کنسول گری افتخاری دارند که موجب می گردد دنیایی تازه را در سالمندی پیش روی خود ببینند. زندگی روزمره در نیویورک برای آنها خالی از هیجان و معنا بوده است. اما حالا با فراغت از کار می توانند به تمام بلندپروازی های خود در سفر جامه عمل بپوشانند. موقعیت های کمیکی که در سایه تعاملات اجتماعی برای این زوجِ پیش بینی ناپذیر رخ می دهد، جذابیت های بسیاری را برای مخاطب ایجاد می نماید.
در داستان حمایت نوشته پائولا پرونی، داستان زنی روایت می گردد که از نیویورک برای تعطیلات کریسمس به رُم سفر می نماید تا چند روزی را با مادربزرگ بیمار و از پا افتاده اش بگذراند. آنچه موضوع اصلی این داستان را تشکیل می دهد، چالشی است که معمولاً در شکاف نسلی رخ می دهد. مادربزرگ ازدواج و تعهدی را که از پس آن می آید مایه خوشبختی می داند. از نظر او حمایت واقعی تنها در سایه خانواده محقق می گردد. این چیزی است که شخصیت اصلی داستان قادر به درک آن نیست و بنابراین می کوشد از زیر بار نقدها تند و تیز مادربزرگ اش بیرون بیاید. اما وقایعی که طی چند روز رخ می دهد موجب تغییر نگاه شخصیت می گردد و دیدگاه او درباره ارتباطات انسانی و حمایت عاطفی شکل تازه ای پیدا می نماید.
اما نقطه آبی که در صدر داستان هایی با موضوع روز در این مجموعه قرار گرفته، به مصرف مخدری هم نام با عنوان داستان می پردازد که زندگی آدم ها را زیرورو می نماید. با این که مخدر توهماتی به جود می آورد که مقابله با آن برای مصرف نماینده و اطرافیانش بسیار سخت است، اما ماجراهای داستانی نهفته در آن نشان می دهد که به تحول آدمهای درگیر مواد روان گردان باید به شکلی متفاوت نگاه کرد. آنها ممکن است سخت تر از بقیه معتادان به تغییر تن دهند و شکل مقاومت شان هم به گونه ای است که اطرافیان را مرعوب خود می نماید. نقطه آبی در عین این که می تواند نقطه شروع خلاصی از برخی رنج ها به نظر بیاید، نقطه سرانجام برخی فرصت های طلایی نیز برای انسان به شمار می آید: پدربزرگم به همراه پدرم باغی شناور ساخت و پدربزرگش نیز به یاری پسرانش یکی ساخت. راستی پدرم کجاست؟ من خیلی وقت ها به نوشته پدرم که در دستش لوله نموده بود فکر می کردم. به اینکه آیا ساعت ها، یا حتی روزها، تکه کاغذ را در دستش نگه داشته تا آن را به عابری قابل اعتماد بدهد؟ به این که اگر زمانی بازگشتم، مادربزرگم می تواند ساخت این باغ ها را به من یاد بدهد؟ تصویر خاک بلند شده از کامیونشان که از من دور شد، تصویر خانه مان را پاک کرد و در آن لحظه نیاز داشتم که بطری آب را به سمت خودم کشیده و گلوی خشکم را تر کنم.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران